έννοιες του μαθήματος
Θυμίζω ότι στην Μακροοικονομία παρατηρούμε τα οικονομικά ζητήματα αθροιστικά και όχι εξατομικευμένα. Στην Μάκρο-οικονομία όλα τα οικονομικά μεγέθη μελετώνται αθροιστικά. Για παράδειγμα, δεν μας ενδιαφέρει η ζήτηση ενός αγαθού, αλλά η ζήτηση για το σύνολο των αγαθών που οι αγοραστές θέλουν και μπορούν να αγοράσουν.
Στο σχήμα 1 στον κάθετο άξονα αναγράφονται τα διαφορετικά επίπεδα τιμών ενώ, στον οριζόντιο άξονα αναγράφονται το επίπεδα της συνολικής παραγωγής Υ. Η καμπύλη AD εκφράζει τη σχέση μεταξύ των διαφορετικών επιπέδων των τιμών και διαφορετικών επιπέδων συνολικής παραγωγής της οικονομίας. Αυτό σημαίνει ότι κάθε μεταβολή του μέσου επιπέδου των τιμών θα επηρεάσει το επίπεδο της παραγωγής της οικονομίας.
Στο σχήμα 1, η καμπύλη της συνολικής ζήτησης έχει κλίση αρνητική. Αυτό σημαίνει ότι η σχέση επιπέδου τιμών με το επίπεδο παραγωγής (Υ) κινούνται αντίθετα. Έτσι, όταν το επίπεδο τιμών ανέρχεται η συνολική παραγωγή μειώνεται. Αντιστρόφως, μείωση του επιπέδου των τιμών συνεπάγεται άνοδο της συνολικής παραγωγής της οικονομίας.
Πράγματι, όταν το γενικό επίπεδο των τιμών μειώνεται, η συνολική ζήτηση για αγαθά και υπηρεσίες μεγαλώνει με αποτέλεσμα να ζητείται μεγαλύτερο τμήμα της εθνικής παραγωγής (Υ). Και το αντίστροφο, αν το γενικό επίπεδο των τιμών ανέρχεται, ζητείται μικρότερο τμήμα της παραγωγής (Υ). Γίνεται φανερό ότι η σχέση μεταξύ του γενικού επιπέδου των τιμών και του ύψους της συνολικής ζήτησης είναι αντίστροφη. Όταν οι τιμές των αγαθών και υπηρεσιών κινούνται ανοδικά είναι λογικό οι καταναλωτές να μειώνουν τις αγορές τους υποχρεώνοντας τις επιχειρήσεις να μειώσουν και αυτές την παραγωγή τους.
Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η σχέση αυτή έχει καθολική ισχύ υπό μία προϋπόθεση: οι παράγοντες που επηρεάζουν την συνολική ζήτηση παραμένουν σταθεροί.
Αλλά, Τι ακριβώς περιλαμβάνει η έννοια της συνολικής ζήτησης;
Η Εθνική Δαπάνη της οικονομίας περιλαμβάνει το σύνολο των χρημάτων που δαπανούνται σε μία οικονομία σε ένα έτους και γιαυτό δεν θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε τη συνολική ζήτηση ταυτόσημη με την έννοια της εθνικής δαπάνης, διότι η δαπάνη χρημάτων είναι το αποτέλεσμα της ζήτησης που όπως είπαμε είναι ό,τι επιθυμούμε να αγοράσουμε και μπορούμε να αγοράσουμε. Επομένως, πάντοτε η εθνική δαπάνη ταυτίζεται με την συνολική ζήτηση της οικονομίας.
Αναλυτικότερα η Συνολική Ζήτηση είναι το άθροισμα τεσσάρων οικονομικών μεγεθών:
1 της συνολικής κατανάλωσης των νοικοκυριών C,
2 της συνολική δαπάνης των επιχειρήσεων για την αγορά αγαθών επένδυσης I,
3 της συνολικής δαπάνης του κράτους για την αγορά αγαθών επένδυσης G
4 της συνολική δαπάνης που προκύπτει από τη διαφορά της αξίας των εξαγωγών μείον της αξίας των εισαγωγών. (καθαρές εξαγωγές) (X-M),
Επομένως, η συνολική ζήτηση εκφράζει το άθροισμα των δαπανών που πραγματοποιούνται σε μία δεδομένη χρονική περίοδο που συνήθως είναι ένα έτος και σε ένα δεδομένο επίπεδο τιμών.
Οι τέσσερις φορείς δαπάνης -καταναλωτές-επενδυτές-κράτος- και εξωτερικός τομέας δεν φτάνει μόνο να έχουν την επιθυμία να αποκτήσουν τα συγκεκριμένα αγαθά και υπηρεσίες, αλλά θα πρέπει να έχουν την ανάλογη αγοραστική δύναμη για να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
1. ΠΟΙΟΙ λόγοι εξηγούν την αντίστροφη σχέση μεταξύ του γενικού επιπέδου των τιμών και του ύψους του εθνικού εισοδήματος (Υ);
2. Ποια ακριβώς στοιχεία περιλαμβάνει η συνολική ζήτηση της οικονομίας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου